Hond en kind
Een geweldige combinatie?
Marleen van Baal van Hond in zicht heeft een goed artikel geschreven over honden en kinderen
Hond en kind, het kan een geweldige combinatie zijn, maar tegelijkertijd één waar we niet zorgvuldig genoeg mee om kunnen gaan.
De meeste aandacht gaat vaak uit naar de hond. Hij wordt opgevoed om met kinderen om te gaan. Hij móet dit, hij mag dat niet en veelal wordt de hond weggehouden of gecorrigeerd in bijzijn van kinderen. Dit staat haaks op mijn visie.
Ik heb het omgedraaid. Mijn dochter is in contact met honden absoluut het meeste opgevoed. Vanaf dat ze het enigzins kon begrijpen, leerde ik haar rekening te houden met de eigen ruimte van honden.
Respect voor de hond werd letterlijk met de paplepel ingegoten:
- Alleen aanraken als de hond aangeeft dit te willen
- Bij knuffelen - met toestemming van hond en mij - altijd zorgen dat de hond de vrijheid heeft om weg te lopen
- Geen commando's geven, maar mij vragen te helpen (en ik dan de keuze kon maken of het nodig was inclusief uitleg uiteraard)
- Bij twijfel over gedrag of acties van de hond altijd hulp inroepen van een volwassene
- Respect voor eigen ruimte van de hond, bij rust maar ook in interactie
De honden leerden:
- Rustig om te gaan met kinderen
- Uitsluitend onder toezicht van mij samen te spelen
- De persoonlijke zone van mijn dochter te respecteren
- Dat ze aan mij aan kunnen geven dat ze rust willen en dat ik daar altijd gehoor aan geef
Mijn honden en mijn dochter zijn, tot zij ongeveer 10 jaar oud was, ook altijd onder begeleiding bij elkaar geweest.
Midi Baal is nu 12 en de manier waarop de honden en zij met elkaar omgaan, ontroert me vaak.
Korte aanrakingen, blije begroetingen, verhalen die zij hen vertelt, samen 'chillen' op de bank (hangende puber met een totaal relaxte hond voor wie het youtube- lawaai uit de iPhone totaal niet lijkt te storen...) en vooral de keuze om samen te knuffelen. Niet vasthouden maar samen 'zijn' ♡